Janina Frye – Kiss off life
(Extended Matter part III)

Opening: Saturday 21 April, 20-24 hrs
22 April – 20 May 2018
Thu – Sun, 14-18 hrs

Janina Frye’s evolves around the notion of a ‘new materiality’ and is related to theories such as Graham Harman’s Object Oriented Ontology (rejecting mankind as the centre of the world and emancipating objects as equals) as well as older or non-western paradigms like animism. Frye takes on this new materiality as a stage where the boundaries between body and object become diffuse and it’s no longer quite clear whether it’s the people designing the objects or that the objects are somehow designing us. Her most recent research, leading up to the exhibition at P/////AKT, involves the materials that are performing as intermediators between the natural and the artificial, moulded and used to closely collaborate, or even merge with the body. While some of these objects and contraptions are meant as actual replacements or extensions of body parts, others are designed to take over more immaterial functions such as movement and air being circulated. They both give freedom and take it away, growing more independent from us than we of them. It’s this ambivalent, in-between stage of affinity and alienation that Frye is addressing, creating a sculptural setting and atmosphere through which these ‘dead’ objects and materials are activated into leading a life of their own. Move back and forth, breath in and out. Do protheses also feel this phantom pain?

—–

NL

Janina Frye houdt zich binnen haar werk bezig met de notie van een ‘nieuwe materialiteit’, gerelateerd aan theorieën zoals Graham Harmans Object Oriented Ontology (waarbij de mens niet langer centraal staat in de wereld en objecten tot gelijken worden geëmancipeerd) en oudere of niet-westerse paradigma’s als het animisme. Frye vat deze nieuwe materialiteit op als een stadium waarin de grenzen tussen lichaam en object diffuus worden en het niet meer geheel duidelijk is of het de mensen zijn die de objecten ontwerpen of dat de objecten op een bepaalde manier ook ons ontwerpen. 
Haar meest recente onderzoek, voorafgaand aan haar presentatie bij P/////AKT, richt zich op materialen die optreden als intermediairs tussen het natuurlijke en het artificiële, gevormd en toegepast om nauw met het lichaam samen te werken of daar zelfs mee te versmelten. Hoewel sommige van deze objecten en apparaten bedoeld zijn als vervangingen of verlengstukken van lichaamsdelen zijn andere juist ontworpen om meer immateriële functies over te nemen zoals beweging of luchtcirculatie. Ze geven vrijheid, maar nemen die ook weg; ze zijn uiteindelijk minder afhankelijk van ons dan wij van hen. Het is deze ambivalente staat tussen affiniteit en vervreemding die Frye aankaart door middel van haar sculpturale settings. Ze creëert een atmosfeer waarbinnen deze ‘dode’ objecten en materialen geactiveerd worden en een eigen leven beginnen te leiden. Voelen protheses ook fantoompijn?