Woordlozer met taal en beeldlozer met kunst. De ruimte is onmiskenbaar veranderd als Reinaart Vanhoe is langsgeweest. Toch lijkt er op het eerste gezicht weinig te zien. Er zijn wat voorwerpen, teksten en kleine ingrepen.
Wie de tijd neemt ontwaart in die trivia, losse flarden en fragmenten een zorgvuldig geconstrueerd en gearrangeerd tekst-beeld. Monumentaal in de totale aanpak van de ruimte, maar ook in het mentaal oproepen van een complexe wereld en maatschappij.
Het gebrek aan fysieke presentie in het werk van Vanhoe wordt ogenschijnlijk gecompenseerd door de materieel aanwezige ingrepen van Matthijs van Zessen. Zijn minimalistische cabines lijken op sculptuur maar zijn in feite functieloze, lege ruimtes. Dat wil zeggen; ze vereisen de lijfelijke aanwezigheid van de bezoeker om in werking te treden. De werking (en daarmee de functie) is een door Van Zessen beoogde ontkoppeling van lichaam en geest. Het vermogen tot conceptueel denken opgeroepen in een ruimtelijke ervaring.
Mentale exercities, maar niet noodzakelijk voor gevorderden. Vanhoe en Van Zessen bieden een prettige omgeving die wellicht weinig tastbare handreikingen biedt, maar daarmee wel uitnodigt tot meer denken en meer zien.
In de ruimte vinden verder nog ontmoetingen plaats met Hans Bossmann, komt / nu / voorbij, een aantal dames, BMB con. en een werk van Daniël Dennis de Wit (voor de gelukkige vinder). Tijdens de opening vindt de lancering plaats van de website www.vanhoe.org
